Bij een fietstocht door de glooiende Toscaanse heuvels denk je meteen aan minimaal 20 versnellingen en het liefst een elektrisch model om de hellingen te bedwingen. Maar het kan ook makkelijk! Een uniek fietspad van 62 kilometer van Chiusi naar Arezzo telt een hoogteverschil van maar 20 meter. De bijzondere route loopt namelijk door een drooggelegde rivierbedding. Net als wij hebben de Italianen hier land herwonnen op het water!
Let op: deze route gaat deels over onverharde paden!
Het fietspad Il Sentiero della Bonifica
Ooit was Val di Chiana, de vallei in Zuidoost-Toscane tussen Arezzo, Montepulciano, het meer van Trasimeno en Cortona, één groot moeras waar de malariamug vrij spel had. Het insect ontleent zijn naam trouwens aan de ‘slechte lucht’ = Mal-aria, die de moerassen doorgaans kenmerken. Droogleggen was een van de oplossingen om het vruchtbare land te gebruiken zonder de vervelende ziekte-overbrenger.
Waterbouwkundig ingenieurs begonnen in de 16e eeuw, in opdracht van de familie De’ Medici, met het ontwateringsproces dat later werd voortgezet door de Groothertog Leopold van Toscane. Ze bouwden een indrukwekkend afwateringssysteem dat de vallei omtoverde tot een belangrijk landbouwgebied. De dorpen langs de route profiteren nu nog steeds van de opbrengsten van Moeder aarde. Een rijkdom aan kaas, fruit, olijfolie en wijn.
Centraal afvoerkanaal
Onze held Leeghwater deed het ooit met molens maar zo ver waren de Italianen in die tijd nog niet. Daarom duurde het eeuwen voordat het project af was. Zelfs Leonardo da Vinci werkte mee, aan voor die tijd vernieuwende waterbouwkundige technieken. De belangrijkste was de aanleg van het ’Canale Maestro’, een centraal afvoerkanaal. De afwatering van het gebied werd compleet omgedraaid, en mondt nu uit in de noordelijk gelegen rivier de Arno. Zoals u weet stroomt die ook door Florence.
Dat het dijkje langs hun ’meesterkanaal’ een ideale gelegenheid bood tot het aanleggen van een fietspad, was wel het laatste dat opkwam in het hoofd van de ingenieurs. De fiets krijgt pas de laatste jaren een beetje voet aan de grond in Italië.
Van alles te zien
Sportieve fietsers die een beetje doortrappen hebben de tocht in een dikke twee uur achter de rug maar dan mis je toch wel wat. Er valt namelijk van alles te zien, en niet alleen in de vertrek- en aankomstplaats. Langs het parcours liggen pittoreske stadjes waarvan er enkele weer met speciale fietspaden op de hoofdroute aangesloten zijn. Om even bij te tanken met een fijne cappuccino of smakelijke tramezzino (de witte ruitvormige broodjes zonder korst) is zo’n uitstapje noodzakelijk. Op de hoofdroute is namelijk geen uitspanning te bekennen. Het vlakke pad loopt langs de meertjes van Montepulciano en Chiusi, paradijsjes voor vogels. Op deze plek lijkt het landschap nog het meest op het moeras dat het ooit was. De cultureel ingestelde fietser kan ook het hart ophalen. Fietsen door het landschap van de oude Etrusken, de middeleeuwen of de renaissance.
Geef een antwoord